პროფ. შოთა ბოსტანაშვილი (1948 - 2013), არქიტექტორი, პოეტი, მეცნიერი "სტუდია არქიტექტურის პოეტიკის" დამაარსებელია.
შოთა ბოსტანაშვილი დაიბადა 1948 წ. ქალაქ თბილისში. 1972 წელს დაამთავრა საქართველოს პოლიტექნიკური ინსტიტუტი, არქიტექტორის სპეციალობით. 1966-1970 წლებში მუშაობდა “საქსახპროექტში” არქიტექტორ-ტექნიკოსად. 1970-1990 წლებში არქიტექტურის ფაკულტეტის საპროექტო ბიუროში არქიტექტორად, არქიტექტურული განყოფილების უფროსად. აკადემიურ მოღვაწეობას იწყებს 1978 წლიდან საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტის არქიტექტურის ფაკულტეტზე.
შოთა ბოსტანაშვილის პედაგოგირ მოღვაწეობამ უზარმაზარი კვალი დატოვა საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტის არქიტექტურის ფაკულტეტზე. ამას მოწმობს მისი ხელმძღვანელობით შესრულებული სტუდენტთა საკვალიფიკაციო, საბაკალავრო და სამაგისტრო პროექტების წარმატებები ადგილობრივ და საერთაშორისო სცენაზე. სტუდია არქიტექტურის პოეტიკა მისი აკადემიური მოღვაწეობის გვირგვინია: პროფ. ბოსტანაშვილის არქიტექტურის ორიგინალური გააზრების შედეგად შექმნილი სწავლების მეთოდი თავისუფლების ის სივრცეა, სადაც ყოველ ინტერაქციას მოყვება ახალი ხედვა, ახალი აღმოჩენები.
მისი 40 წლიანი პროფესიული და შემოქმედებითი პრაქტიკა მრავალ ათეულ არქიტექტურულ პროექტს და რეალიზაციას ითვლის; მრავალი მათგანი დაჯილდოებულია საერთაშორისო და ადგილობრივი პრემიებით. მათგან განსაკუთრებულ აღნიშვნას იმსახურებენ ხსოვნის კუბი ქ. სენაკში (1975 წ.), ქუთაისის შრომის დიდების მემორიალი (1976 წ.), შინმოუსვლელთა მემორიალი სოფელ მუხრანთან (1975 წ.), პურის ქარხანა ქ. თბილისში (1984), სახლი რეზიდენცია ქ. თბილისში (1998) და საკუთარი ხელით გამოძერწილი კულტურის ცენტრი „პოეზიის სასახლე“ ქ. თბილისში (1999-2002).
შოთა ბოსტანაშვილის სამეცნიერო მოღვაწეობა მრავალმხრივია. მისი სამეცნიერო სტატიების თემები მოიცავენ კულტურის ფილოსოფიას, სემიოტიკას, არქიტექტურის კულტუროლოგიას, ლიტერატურის კრიტიკას, მატერიალური კულტურის ძეგლების კვლევას, მრავალ რეცენზიას და გამოხმაურებას. განსაკუთრებული აღნიშვნის ღირსია მის მიერ ჩატარებული საქართველოს ებრაელთა მატერიალური კულტურის კვლევა და ამ მემკვიდრეობის დოკუმენტური ფიქსაცია, ისევე როგორც რესტავრაცია. მატერიალური მემკვიდრეობის მრავალწლიანი კვლევა დასრულდა მის სადოქტორო დისერტაციაში "სივრის პოეტიკა. სინაგოგებისა და ებრაული სასაფლაოების არქიტექტურა საქართველოში" (სტუ, 2008 წ.)
შოთა ბოსტანაშვილის პოეზია იბეჭდებოდა ჟურნალ "ჩვენი მწერლობის" ფურცლებზე. მისი პოეზიაც იგივე შემოქმედებით ნიადაგზეა აღმოცენებული რაც არქიტექტურული და კრიტიკული პრაქტიკა. შოთა ბოსტანაშვილი თავად ქართულ ენას აძლევს საშუალებას რომ ილაპარაკოს. წიგნი "ოთხი ლაპარაკი" (2012 წ.) პოემათა ციკლს წარმოადგენს, სადაც პოეტური ტექსტი დაწერილია "წყლით", "ცეცხლით", "ჰაერით" და "მიწით".
"არქიტექტურის პოეტიკის" აღიარება მოხდა არქიტექტურის საერთაშორისო აკადემიაში. პოეტიკის გამოფენის და მოხსენების შედეგად სტუდიის დამფუძნებელი აკადემიის პროფესორად იქნა არჩეული (1997). შოთა ბოსტანაშვილი იყო არქიტექტურის საერთაშორისო აკადემიის, მოსკოვის ფილიალის წევრ-კორესპონდენტი (2001 წლიდან); აღმოსავლეთ ქვეყნების არქიტექტურის საერთაშორისო აკადემიის სრული წევრი (ბაქო, 1999 წ) და საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტის სრული პროფესორი.
ქვემოთ მოცემულია შოთა ბოსტანაშვილის ძირითადი პროექტების გალერეა. პროექტების სანახავად დააწკაპუნეთ სურათზე
კულტურის ცენტრი ზემელზე(2006)
პოეზიის სასახლე (2001)
სახლი რეზიდენცია (1998)
9 აპრილის მემორიალი
პილიგრიმები (1988)
მსახიობი(ს) სახლი (1985)
მემორიალური კომპლექსი (1985)
მალთაყვის პარკი (1986)
პურის ქარხანა (1983)
საფლავი
ეთნოგრაფიული მუზეუმი (1979)
შრომის დიდების მემორიალი (1979)
ფოთის კულტურის ცენტრი (1976)
ხსოვნის კუბი (1975)
ხსოვნის ტაძარი (1974)
ხევსურეთის სოფლები (1973)
მეტროსადგურ რუსთაველის მიწისზედა ვესტიბიულის განვითარება (2006 წ). 
პოეზიის სასახლე (1998 - 2013). შოთა ბოსტანაშვილის მიერ არა მხოლოდ დაპროექტებული, არამედ საკუთარი ხელით გამოძერწილი თეთრი ბეტონის თაიგულები მთაწმინდის კალთებთან განსაკუთრებული კულტუროლოგიური უწყების მატარებელია: როგორც ბუნებისა და არქიტექტურის დიალოგი, - “პოეზიის სასახლე”, “არტისტული ყვავილები” დაიბადა საუკუნეთა და ათასწლეულთა გზაგასაყარზე, ქალაქისა და ბუნების გზაგასაყარზე, პოსტსაბჭოთა და ახალი საქართველოს გზაგასაყარზე... მითითებული წლები შენობის დაბადების და "სიკვდილის" წლებს აღნიშნავს.
სახლი რეზიდენცია ქობულეთის ქუჩაზე (1995 - 2014) 
9 აპრილის მსხვერპლთა მემორიალი (1990 წ.)
"პილიგრიმები" (1988). კონცეპტუალური არქიტექტურის საერთაშორისო კონკურსზე "XXI საუკუნის ცივილიზაციის სივრცე" შოთა ბოსტანაშვილმა პროექტით "პილიგრიმები" პირველი პრემია დაიმსახურა. “პილიგრიმები” ექვსი გრანდიოზული მცურავი მინის სახლია, ფორმით კი საკარცხულები - ინტერიერის (ამ შემთხვევაში სამყაროს ინტერიერი), დასვენების და დიალოგის სიმბოლო. ამ მეტაფორით კაცობრიობა ისევ მარტოა ლაჟვარდოვან უსაზღვრობაში - გაშლილი ცის ქვეშ, გაშლილ ზღვაში. XXI საუკუნე კულტურათა დიალოგის და ქანცგაწყვეტილი კაცობრიობის დასვეების სიმბოლური სივრცეა.
მსახიობი(ს) სახლი ერთი მხრივ მსახიობისადმი - აკაკი ხორავასადმი - მიძღვნილი სახელობის სახლ-მუზეუმია და მეორეს მხრივ თავად მსახიობობს. კონცეპტუალური ობიექტის ფასადები ნიღბის ნიშნებს იძენენ. შოთა ბოსტანაშვილის ეს პროექტი განუხორციელებელი დარჩა (1985 წ.).
ორფეოსის მემორიალი ბულგარეთის ქალაქ სმოლიანში. საკონკურსო პროექტი (1985 წ). არქიტექტორები: შოთა ბოსტანაშვილი, ვახტანგ დავითაია.
ბავშვთა ქალაქი და ტყე-პარკი მალთაყვაში. პროექტი (1984). არქიტექტორები: შოთა ბოსტანაშვილი, ვახტანგ დავითაია.
პურის ქარხანა თბილისში, ზღვისუბნის XI მიკრორაინის მიმდებარედ. ობიექტი იყენებს აქტიურ ტრადიციულ სემანტიკურ ელემენტებს (ოდა სახლის საყრდენი ბოკონები და სახურავი, ხიდი, „პურის რიგში დგომა“, სიმბოლური შესასვლელი, შიდა ეზო) რომლებიც გადმოცემულია თანამედროვე არქიტექტურის ენით. საცხობი ორი ნაწილისგან შედგება: ძირითადი საწარმოო საამქრო, რომელიც მართკუთხა ფორმაშია გადაწყვეტილი და აგურის კედლის დეტალების დამუშავებით გამოირჩევა. ოთხი გიგანტური ცილინდული მოცულობა ამ ნაწილის მთავარი კომპოზიციური აქცენტია. ამ მიზნით არქიტექტორებმა ტექნიკურად რთული საკითხი გადაჭრეს და ფქვილის შესანახი სილოსები გარეთ გამოიტანეს: ქარხნის უტილიტარული ელემენტი არქიტექტურულ ნიშნად გარდაისახა. ამჟამად შენობის ეს მნიშვნელოვანი დეტალი მონგრეულია. მეორე ნაწილი „ოდა სახლებით“ შექმნილი კომპოზიციაა, სადაც ცხვება ქართული ტრადიციული პური თონეში. „ოდა სახლები“ ქმნიან მყუდრო შიდა ეზოს სადაც ასევე ცენტრალური კარი გამოდის. პურის ქარხანის პროექტი ახორციელებს ქარხნის ფუნქციის გადათქრგმნას კულტურულ ნარატივად. დამოუკიდებლობის მოპოვების შემდგომ წლებში ქარხანა განაგრძობდა მუშაობს. საბოლოოდ გამოიცვალა მფლობელი და ამჟამად იქ სხვა პროფილის საამქროა გახსნილი.
პროექტმა დაიმსახურა გრან პრი, როგორც წლის საუკეთესო არქიტექტურულმა რეალიზაციამ. 
მარცხნივ: საფლავი პატარა, მაგრამ მონუმენტური მარმარილოს ფორმა სკამის ხატებას გამოიხმობს. მარჯვნივ: ებრაისტ ნისან ბაბალიკაშვილის საფლავი-მემორიალი ქვის ხედ წარმოდგება.
აფხაზეთის ეთნოგრაფიული მუზეუმი. პროექტი. არქიტექტორები: შოთა ბოსტანაშვილი, ვახტანგ დავითაია, ოთარ ნახუცრიშვილი.
შრომის დიდების მემორიალი აწარმოებს სიტუაციათა სერიას: ყოველ ორ წელიწადში ერთხელ აქ სხვადასხვა მოქანდაკის სკულპტურული ნამუშევრების პრეზენტაცია უნდა შედგეს. ამ ადგილიდან ისინი გადაინაცვლებენ სამხატვრო გალერეაში. ქუთაისის მემორიალი ქუთაისის კულტურული ცხოვრების არქიტექტურული გულია, უცვლელი სცენაა ცვალებადი მონაწილეებით (ქანდაკებები, მოქალაქეები). მუდმივის და ცვალებადის ეს ერთდოულობა მემორიალის მთავარი კულტუროლოგიური შინაარსია. არქიტექტორები: შოთა ბოსტანაშვილი, ვახტანგ დავითაია.
ფოთის კულტურის ცენტრი. პროექტი (1976 წ.). არქიტექტორები: შოთა ბოსტანაშვილი, ვახტანგ დავითაია.
ხსოვნის კუბი. ქ. სენაკი (1975). გახეთქილი კუბი, რომლის გეომერტიული ზედაპირის სიზუსტე მისი შინაგანი სივრცის ქაოტურ პლასტიკას უპირისპირდება მრავალშრიანი ნაწარმოებია. იგი ეძღვნება მეორე მსოფლიო ომიდან არდაბრუნებულ სენაკის შვილებს და იმ კატასტროფას რაც ადამიანს გადახდება თავს, არა მხოლოდ ისტორიულ ქარცეცხლში არამედ მის ეგზისტენციურ მარტო ყოფნაში. არქიტექტორები: შოთა ბოსტანაშვილი, ვახტანგ დავიტაია, გიული გეგელია. მოქანდაკე: ვაჟა მელიქიშვილი.
“ხსოვნის ტაძარი” სოფელ მუხრანთან დეკონსტრუირებული ნიშანია - იგი წარმოადგენს თაღს რომელიც შეუძლებელს ხდის ტრიუმფალურ მსვლელობას - იგი გაიძულებს შეჩერდე. არქიტექტორები: შოთა ბოსტანაშვილი, ვახტანგ დავითაია.
ხევსურეთის ახალი სოფლები. საპროექტო წინადადება.